من آلیس هستم…

البته این نام مستعار من است. من هم مثل آلیس یکبار از سوراخ خرگوش افتادم و دیگر هرگز به جهان قبل برنگشتم.

بیشتر از هر صحنه‌ای، همان را دوست دارم که سربازها گل‌های سفید را قرمز می‌کنند؛ جایی که خطا با رنگ پوشانده می‌شود و زیبایی از دل اشتباه به دنیا می‌آید. شاید به همین دلیل عاشق نوشتن هستم. برای فهمیدن مرز میان حقیقت و تظاهر، میان آن‌چه ذاتاً سرخ است و آن‌چه رنگ شده..

برای من سرزمین عجایب دیگر فقط رؤیا نیست. جایی‌ است که هر نشانه، هر برخورد و هر تغییر کوچک معنایی دارد حتی اگر در ظاهر بی‌منطق باشد. البته این را یاد گرفتم، همین جا، میان کلاسهای ونوس و نوشته های دیگران. 

حالا اینجا، در فارسی آسترولوژی، می‌نویسم تا شاید کسی دیگر هم وقتی از سوراخ خرگوش خودش افتاد، بداند که تنها نیست.