” اولین باری که با ستاره ها اشنا شدم شش ساله بودم.. اولین آشنایی م با اخترک B612 بود.. زمانی که پدرم کتاب شازده کوچولو رو برام خرید و من تمام عکسای سیاه و سفیدش رو با ابرنگ رنگ رنگی کردم. اونموقع ذهنم پیش ستاره ای بود که با یه گل تنها مونده بود.. اخر داستان هم برای ذهن کودک من اونقدر مبهم بود که اونروزها نفهمیدم اخر سر تونست شازده کوچولو به خونه ش برگرده یا نه.
بعد از اون با کتابهای طالع بینی آشنا شدم.. انواع هندی و چینی و خورشیدی و بعد یک روز ویترین یه مغازه در شمال، کتاب تاروت منو صدا زد. ورود حقیقی من به کیهان ازونجا شروع شد.. و تاریخ هنر تکمیل کننده مسیر من در راه کیهان بود با نمادهای رنگ و طرح.. از طریق نمادگرایی ها و اسطوره شناسی ها با سیارات پیوند عمیق تری خوردم.
امروز درک کردم که بهبودی یعنی بالابردن و قویتر کردن ویژگی هایی که با وضعیت موجود مقابله کنه و معتقدم کیهان راهنمای خوبی هست. من یاد گرفتم که رشد من و دیگری در هم گره خورده و با رشد تو، رشد من هم میسر میشه و این رشد گاهی نیازمند راهنماست. هدف من اشتی با اسمونیه که مدتهاست عمیق نگاهش نکردیم. درک سیارات، یعنی درک ذره ذره وجود الهی خودمون و من خوشحالم که امروز می تونم سهم کوچکی در این درک داشته باشم.”
امروز 4 سال از زمانی که این شناسه رو برای خودم نوشتم گذشته.. در طول این 4 سال مسیری که پیمودم اصلا ساده نبود اما شیرین ترین روزهای زندگیم بودند.. امروز به خودم افتخار میکنم که اولین زن ایرانی هستم که فارغ التحصیل آکادمی سیدنی استرالیا هستم و دارم سعی میکنم با حضوری پررنگ در کپلر، اولین زن ایرانی باشم که مقالاتم در این آکادمی چاپ بشه و شاید روزی حتی بتونم در اونجا تدریس کنم.
امروز با افتخار در جایی ایستادم که ارایه کننده اولین اپلیکیشن آموزش آسترولوژی بوده ام.. مولف اولین اپلیکیشن تخصصی پاکسازی چاکراها بودم و 2 کتاب در دست چاپ دارم. برنامه های آینده ام برای کودکان است.. کودکانی که سرمایه های این مرز و بوم هستند.
دستانم و قلبم در دست خالق مهربانی هست که من رو به این راه هدایت کرد و کمک کرد تا در این راه موفق باشم.
این دیباچه را تصمیم گرفته ام هر سال به روز کنم.. روزی که سفر فعلی ام روی این سیاره زیبا تمام شود، این نوشته ها یادگاری خواهند بود برای آیندگان. آیندگانی که من به عشق آنان و آگاهی آنها امروز تلاش میکنم.
اگر سهم من از این همه ستاره
فقط سوسوی غریبی است
غمی نیست..
همین انتطار رسیدن شب برایم کافیست..!
مریم (ماریا) ناظمی – اردیبهشت 1400