ماه نو لیو شک و ایمان

آن جا که روح تو را ترسی نیست و سرها بلند و مفتخر است
آن جا که علم و دانش آزاد است
ان‌جا که دنیا با حصارهای بی ثبات و دیوارهای ساختگی قطعه قطعه و خرد نشده است
آنجا که کلمات از عمق حقیقت سرچشمه می‌گیرد و بیان می‌شود
آن جا که سعی و کوشش خستگی ناپذیر آغوش خود را به سوی کمال می‌گشاید
ان‌ جا که جویبار صاف و زلال عقل و منطق از راه خود به سوی ریگزار مخوف و غمناک عادات کهنه و پوسیده منحرف نشده است
آن جا که روح با هدایت و ارشاد ت به سوی ترقی و توسعه اندیشه و عمل رهبری می‌شود
ای خداوندگار!
در آن بهشت آزادی میهن مرا بیدار گردان و درهای آسمان حریت را به رویش بگشای

“تاگور”

و خداوند ما را همانند خود آفرید.‌. خلاق و خالق‌ و با نوری در سینه و ابتدا آفرینش در تخیل بود و در کلمه و در احساس و اینچنین می‌شود که ماه نو نشان لئو ما را به کلمه ها و احساسات متصل می‌کند و این بین‌تلاش و جدالی است برای روح که به آنچه از درون میداند، اعتماد کند و آستانه این انرژی تردید است.. شک است.. همانطور که توماس انگشتش را درون حقیقت فرو برد تا آن را بیازماید و توماس نمادی از ذهنیتی است که ایمان را می آزماید.

چالش مرکوری به نودها ناباوری همان توماس است که گفت تا با چشم خودم نبینم و انگشتم را در زخم او فرو نکنم، باور نمیکنم!
ژوپیتر روی ایستگاه و کایرن هم برگشتی و مربع نودها به تارس و عقرب همین آزمون توماس است که یادمان می‌دهد چگونه گاهی حقیقت از بیان و کلام بیرون است و تنها حس می‌شود..

ماه نو لیو شک و ایمان ماست توسط مرکوری.. مربع مرکوری به نودها نماد دوپارگی های ایمان و شکی است که همیشه و مداوم از گذشته به آینده آن را تکرار میکنیم..‌چرخه ای ناتمام از تضادهایی که در قلب و احساس درگیر است و اصطکاکی که روح ما را خراش می‌دهد و در همین تضاد بلی و نه، خواستن و نخواستن است که ما صیغل می یابیم و یاد میگیریم چگونه می‌توان به حقیقت گوش سپرد. این تلاشی جانفراست که بیاموزیم در میانه شک و یقین چگونه به آن‌حقیقت درونی خود اعتماد کنیم. مکث ژوپیتر روی ایستگاه، مکث ما به معنای حقیقت است.. مکث ما به معنای ایمان است تا درک کنیم که حقیقت و ایمان یعنی اعتماد به آن اندک نوری که از خالق در ما باقی مانده.. یعنی اعتماد به نور و افکار مثبت و احساسات و اندیشه و تخیل.

ماه نو لیو شک و ایمان

با اینکه لئو آتش یانگ است اما این در مورد نور درونی است که میتواند شعله ای باشد تابیده شده به جهان تاریک و شما تصور کنید که هر بار شعله امید در دلتان است، نوری در تاریکی همچون فانوس می‌درخشد.
جهان بدون خورشید را تصور کن..‌
هربار که شما از هسته درونی تان جدا میشوید خورشید را از جهانتان پاک میکنید و عجیب نیست چرا کسی که ایمان ندارد، هیچ ندارد و شک بخشی از ایمان است چرا که حقیقت همواره دوپاره است که گاهی باید بر آن انگشت گذاشت تا به یقین رسید و انکار خیرها و شرها، انکار توانایی ها ترس ها توان رشد را از ما میگیرد. یک جایی خواندم در بزرگترین شک بایستید و رشد کنید چرا که شک لایه های حقیقت را برمی‌دارد تا به هسته زندگی برسد.‌

بقول یونگ به شک‌تان بگویید “تو را دارم” از او بخواهید شما را رشد دهد.. به فلسفه و باورها، به عشق ها و اعتمادها، به ترس های دیروز و امروزتان شک کنید و تردید کنید و “مکث” تردید است که به تفکر می انجامد و تفکر است که انگیزه های حقیقی را نشان می‌دهد.

این ماه نو اگر بذری میکارید، بذر تردید باشد.. به کاشته هایتان تا به امروز با دیده تردید نگاه کنید تا بتوانید حقیقت را تشخیص دهید چرا که مادامیکه انسان حق به جانب است بسمت رهایی و آزادی راه نخواهد برد.

این ماه نو، ایمان دوباره به نوری است که در قلب و روح‌تان ساکن‌است و در سکوت منتظر شنیده شدن است.

ماه نو برای همگی پربرکت