ماه نو نشان عقرب.. سنگ نشوید!
در اغاز،اسمان خیلی به زمین نزدیک بود و خالق هدایایش را به انتهای طنابی می بست و برای انسان می‌فرستاد. روزی سنگی را به پایین فرستاد اما اجدادمان آن را بر نتافتند و رو به خالقشان فریاد زدند: 《 ما با این سنگ چکار کنیم؟ چیز دیگری به ما بده.》 خداوند پذیرفت؛ کمی بعد، موزی را فرستاد که اجدامان با خوشحالی پذیرفتند. بعد صدایی را از آسمانها شنیدند که می‌گفت: 《 چون موز را انتخاب کردید، زندگیتان هم مانند آن خواهد بود. وقتی درخت موز شاخه میزند، تنه مادر می‌میرد؛ بنابراین شما، خواهید مرد و فرزندانتان جای شما را خواهند گرفت. اگر سنگ را انتخاب می کردید زندگیتان همچون سنگ می‌شد، بی تغییر و جاودان》
“اسطوره سنگ و موز اندونزیایی”
ماه در ابهای پرآشوب عقرب در استانه نو زایش جدید قرار گرفته.. سکون سنگ و عقرب بی شباهت به هم نیستند.. “سنگ تایید سرسختانه زنده‌گی است” و انکار هرگز دوام نخواهد آورد. دروازه عالم مردگان باز خواهد شد تا ما به درون دالانهای جهان غیب قدم بگذاریم و از مرگ به سمت زندگی برویم و معیار قهرمانانه عمل کردن همین است.. نیرو و میل به خطر و شور و اشتیاق برای زندگی و میل به زیستن که سیاره سرخ رنگ در اندک فاصله ای با ماه و خورشید تنیده شده در ابهای عقرب را رنگ جسارت میزند.
این اغازی دوباره است برای حرکت از آستانه آشوب به نظم.. از تاریکی به نور.. و برای رسیدن به نور باید واقعی شد و با واقعیت ها مقابله کرد همانگونه که اورانوس روی تمام زندگی امان نور می اندازد و ما را با تمام خود، روبرو میکند. کهن‌الگوی عقرب نماد تمام نیروهای ویرانگری است که هر کدام از ما در طول سفر قهرمانی خود با آن روبرو می‌شویم و وجهه پرآشوب زندگی خود را می بینیم تا بتوانیم راه بازگشت را بیابیم .. تا بتوانیم به تمام رنج‌ها و دردهای خود فکر کنیم.. به تمام سیاهی ها و دالانهای تاریکی که از آن‌گذشته ایم.. به تمام آن دگرگونی هایی که در بندبند وجودمان رخ داده.. به هر نقطه ای که در آن اسیر شدیم تا بتوانیم بیابیم کجا.. در کدام نقطه سنگ شده ایم.. سخت شده ایم.. کدام ترس ها و تاریکی ها مانع تجربه عشق و ارامش و شادی ما میشوند.. کجا از درک تمام قدرت خود عاجز مانده ایم و کجا خود قوی و جسورمان را گم کرده ایم..
سیارات همانند یک لوکوموتیو به دنبال هم با رهبری مرکوری که روی اخرین درجات لیبراست قطار شده اند تا ما به تمام اینها فکر کنیم ..
فکر کنیم کجا معماری زندگی مان را بر طرحی غیرواقعی بنا نهاده ایم.
این زمانی است که رویاها و واقعیت ها با هم تلاقی میکنند همانگونه که در ادیسه سروده شد:
《شنونده‌اش را به جهان اساطیری مردگان میبرد، اما این تصویری آینه ای از جهان واقعی است، جایی که نیاز، اندوه، ترس و رنج وجود دارد و انسان درمانده است.》
پویایی اورانوس و مارس در این ماه نو، به ما از عمق ناخوداگاه این قدرت را می‌دهد که شرطی‌سازیها و عادات تاریک را رها کنیم تا بتوانیم از جوهر ناب روح خود عمل کنیم. موفقیت سفر قهرمان میدانید به چه چیز بستگی دارد؟ به تدابیر ذهنی و روانی اش.. و ما اگر میخواهیم در زندگی خود تغییر کنیم.. اگر میخواهیم ازاد شویم و دوباره طلوع کنیم باید که بین واقعیت و نمای واقعیت فرق بگذاریم و از همه مهمتر.. خودمان را دوباره پایه گذاری کنیم.. دوباره رشد کنیم.. دوباره جوانه بزنیم.
با لرزه های اورانوس هر چیزی که در زندگیتان راکد شده باشد میتواند بشکند و ازاد شود.. دیده شود.. حس شود.. و عجیب نیست اگر حس کنید من چه تاریکم.. چه فرو رفته ام.. چه پوچم.. چه نادیدنی ام.. چه خسته ام و فرسوده…
و اگر اینها را تجربه کردید لبخند بزنید چرا که نور اورانوس نور خودش را بر دالانهای تاریک انداخته تا شما راه بازگشت را بیابید.. لبخند بزنید که سنگ را انتخاب نکرده اید و فردا از جایی دیگر جوانه میزنید.
این ماه نو رسیدن به نقطه صفر است.. نقطه صفر زمانی است که خودمان را رد کردیم و از قلب و احساسات خود جدا شدیم و این زمان اتصال دوباره ما به تمامیت خود است.
این ماه نو باززایش کل جهان هستی است و برای هر باززایشی، مرگی لازم است. انچه از زندگیتان جدا میشود را در همان سرزمین مردگان رها کنید و با عشق و لبخندی عمیق به تمام خود، فردا به دوباره به افتاب سلام بگویید.
تولد دوباره تان مبارک..
یک پاسخ
میمند می زایش دوباره ات مبارک